Het verhaal van Rani

Waar het verhaal van Rani begint

Rani is volgens de papieren geboren op 29 Juli 1981 in de plaats Tinsukia in het Indiase District Assam. Dat gebied staat bekend om zijn prachtige natuur en zijn vele Theeplantages. Op de uitgestrekte velden werken duizenden mannen en vrouwen in relatief armoedige omstandigheden. De laagste Kasten zijn vaak niet meer dan een werkinstrument voor de plantagehouders en het is was  dan ook niet ondenkbaar dat Rani's moeder 1 van deze werkneemsters was.

Het verhaal dat ze altijd te horen heeft gekregen is dat haar moeder tijdens de geboorte is overleden en dat haar vader is omgekomen in de oorlog (In Assam). Vervolgens zou ze via onduidelijke weg in een kindertehuis van de Missionaries of Charity terecht zijn gekomen in Calcutta. Daar heeft ze een onbekende tijd doorgebracht om vervolgens te worden geadopteerd door een Belgische familie. Helaas brachten de papieren geen duidelijkheid omdat ze elkaar op vele vlakken tegenspreken. Voor zover wel duidelijk is geworden is dat ze als een "Moeder Theresa Kindje" een tijd heeft doorgebracht in het Kindertehuis in Calcutta.

Slechte Jeugd:

Aan haar tijd bij haar adoptiefamilie heeft ze slechte herinneringen. Vanaf het begin was duidelijk dat het geen goede omstandigheid voor haar was om als kind op te groeien. Al op jonge leeftijd moest ze dingen ondergaan die als zeer verwerpelijk kunnen worden beschouwd, haar hele jeugd en de jaren daarna stonden in het teken van het verwerken van haar ervaringen in België, nog los van het gemis van haar Biologische ouders. De benarde situatie werd nog eens verergerd door een administratieve gevangenschap die haar tot haar 26e levensjaar heeft tegengehouden om te ontwikkelen.  Sinds enige tijd heeft ze daarvoor ondersteuning van een op PTSS gespecialiseerd team.

Daarna:

In 2005 hebben John en Rani elkaar leren kennen.  Toen ze enkele maanden later besloten om met elkaar verder door het leven te gaan stond niets hen meer in de weg, of toch?

Op dat moment had Rani nog steeds geen zelfbeschikkingsrecht. Op de grens van haar meerderjarigheid heeft haar adoptiefamilie destijds besloten dat het beter was als Rani onder controle van een advocaat zou komen staan. Wat precies daarvan de reden was heeft men nooit duidelijk gemaakt maar ze verloor daarmee haar complete zelfbeschikkingsrecht. Het heeft John en Rani bijna twee jaar geduurd voordat deze situatie was opgeheven en ze de erkenning kreeg als zelfdenkend en handelend mens.      Rani was toen al 26 jaar oud !

De zoektocht:

Het leek een onbegonnen taak om op zoek te gaan naar de ouders van Rani, enerzijds vanwege de hiaten in de documenten en anderzijds vanwege het gebrek aan medewerking van de mensen die meer zouden moeten weten. Niet zelden bleek een aanknopingspunt gebaseerd op onjuiste informatie waarbij niet altijd duidelijk is geworden of die onjuistheden bewust of onbewust zijn ingebracht. Talloze stempels, fotos en namen bleken later onjuist te zijn en steeds weer kreeg Rani een teleurstelling te verwerken. 

Ergens begin 2021 bleek dat er toch meer info beschikbaar was. De mensen die altijd hadden gezegd dat er geen andere informatie was dan dat de ouders dood en onbekend waren bleken dan toch ineens over een naam en een geboorteplaats te beschikken. Voor zover de informatie door deskundigen in India kon worden beoordeeld zou deze informatie vrij accuraat kunnen zijn.

De kans is dus inderdaad erg groot dat Rani de dochter is van een Theeplukster uit een randgehucht van de plaats Tinsukia in Assam. Haar uiterlijk komt overeen evenals bepaalde details in eerdere omschrijvingen en documenten.

Als die informatie klopt zou het niet al te moeilijk moeten zijn om vast te stellen of haar Biologische moeder nog in leven is, vooropgesteld dat ook de naam zoals die nu bekend is correct is. Niet tegenstaande het feit dat het inmiddels bijna 40 jaar geleden is dat Rani is geboren en dat de levensverwachting in de laagste Kasten niet al te hoog is, hoopt ze toch op resultaat.

Desalniettemin is er goede hoop dat er nog mensen zijn die zich deze vrouw herinneren en dat er meer dan waarschijnlijk nog familieleden van Rani in leven zouden moeten zijn. Het is niet voor niets 1 minuut voor twaalf om nog iets van haar verleden te gaan leren. In het ideale scenario zijn de ouders nog allebei in Leven en erg blij om haar weer te zien. Maar helaas is dat niet vanzelfsprekend, zelfs als ze nog zouden leven kan het best zijn dat ze geen kontakt met haar zouden willen of dat de druk van haar huidige familie zo groot is dat een ontmoeting ondenkbaar is.

Inieder geval zijn de opgedane kennis en ervaringen belangrijk genoeg om te delen met mensen in India die hun kind proberen te traceren.